به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ سکته پشت سکته و تعطیلی پشت تعطیلی؛ در لیگ برتر بیست‌وسوم، چیزی به اسم ثبات در برگزاری بازی‌ها دیده نمی‌شود. از شروع فصل، لیگ بارها به دلایل مختلفی تعطیل شده و نتیجه این اتفاق، بدنسازی‌های چندباره باشگاه‌ها و مصدومیت بسیاری از ستاره‌ها بوده است. این مدل از برگزاری لیگ، کیفیت بازی‌ها را نیز کاهش می‌دهد.
زیرساخت‌ها آماده نبودند
اولین تعطیلی این فصل لیگ، قبل از شروع بازی‌ها اتفاق افتاد. قرار بود فصل جدید در نخستین روزهای مرداد آغاز شود اما درست قبل از شروع بازی‌ها، اعلام شد که لیگ بیست‌وسوم با ۱۰روز تأخیر از راه می‌رسد. از نگاه فدراسیون، آماده نبودن زیرساخت‌های ورزشگاه‌ها دلیل اصلی این تعویق بود و خیلی‌ها این تعطیلی را به فراهم‌کردن شرایط برای حضور زنان در استادیوم‌ها ربط دادند. به‌هرحال، فصل جدید لیگ برتر به‌جای نخستین هفته مرداد، روز هجدهم این ماه آغاز شد. این در حالی بود که تقریبا در آسیا همه لیگ‌ها شروع شده بودند و زمان نسبتا زیادی از پایان فصل قبلی می‌گذشت.
تیم امید؛ مهم‌تر از لیگ برتر!
از ۱۸مرداد تا ۸شهریور، لیگ با نظم نسبتا خوبی جلو رفت و ۴هفته از مسابقات نیز برگزار شد. انتظار می‌رفت لیگ برتر با همین فرمول دنبال شود اما ناگهان تصمیم بر این شد که به‌خاطر حضور چند بازیکن لیگ برتری در ترکیب تیم ملی امید که در مقدماتی جام ملت‌های آسیا بازی می‌کرد، لیگ دوباره به تعطیلی کشیده شود. اینکه تیم ملی امید نسبت به لیگ برتر در اولویت قرار گرفت، تصمیمی باورنکردنی بود؛ آن‌هم برای مسابقاتی که حکم انتخابی جام ملت‌های آسیا را داشت. لیگ برتر از ۸شهریور تعطیل شد و تیم امید هم فقط ۳بازی در این اردو داشت و در نهایت هم نتوانست به جام ملت‌ها صعود کند. تیم امید شانس رسیدن به المپیک را خیلی زود از دست داد و کارش تمام شد و آخرین روزهای شهریور لیگ با برگزاری ۴بازی از هفته پنجم ادامه پیدا کرد. اتفاق عجیب‌تر اما تعطیلی دوباره لیگ به‌خاطر بازی‌های آسیایی بود. تیم ملی امید ناگهان با نفرات بالای ۲۵سال به بازی‌های آسیایی رفت و به‌خاطر این تیم، لیگ برتر تعطیل شد. این بار تا اواسط مهر، خبری از برگزاری مسابقات نبود و سازمان لیگ، بازی‌های هفته هفتم را قبل از هفته ششم برگزار کرد. تیم ملی امید حتی با وجود این لطف بزرگ، باز هم موفق نشد و حتی نتوانست بین ۴تیم برتر بازی‌های آسیایی قرار بگیرد.
تعطیل برای لیگ قهرمانان!
تعطیل‌کردن لیگ برتر برای بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا که فقط ۳تیم ایرانی درگیر آن هستند، شاهکار دیگری از مدیران سازمان لیگ فوتبال ایران بود. همین پنجشنبه و جمعه گذشته در تقویم خالی بودند و از آخرین بازی که در لیگ برگزار شده بود، ۶روز می‌گذشت اما سازمان لیگ ترجیح داد این هفته هم رقابت‌های لیگ برتر را برگزار نکند؛ یک تعطیلی دیگر در لیگ که در نوع خودش باورنکردنی بود. این درحالی است که در سایر کشورهای آسیایی و به‌خصوص در عربستان، لیگ با سرعت زیادی دنبال می‌شود و تیم‌ها حتی بین ۲بازی آسیایی نیز در فشرده‌ترین حالت ممکن به زمین می‌روند.
دلیل بعدی، تیم ملی
دیدارهای لیگ تا امروز چندبار به‌خاطر اردوهای ملی تعطیل شده‌اند اما این اتفاق خارج از فیفادی رخ نداده است. امیرقلعه‌نویی ترجیح می‌داد سازمان لیگ دیدارهای هفته نهم لیگ را برای استراحت بیشتر ملی‌پوشان تعطیل کند اما موفق نشد. با اینکه لیگ تا امروز به‌خاطر بازی‌های تیم ملی تعطیلی نداشته، اما به‌نظر می‌رسد سرمربی تیم ملی بی‌میل نیست تا قبل از جام ملت‌ها، یک اردوی خارج از فیفادی برپا کند و حتی بدون لژیونرها تیم را در یک تورنمنت شرکت بدهد. باید دید این برنامه‌های قلعه‌نویی چه سرانجامی خواهد داشت.
این لیگ، کی تمام می‌شود؟
وقفه‌های مداوم لیگ برتر پایان این فصل را نیز به تأخیر خواهد انداخت. در شرایط عادی، انتظار می‌رود که لیگ در اردیبهشت یا خرداد تمام شود اما با این روند به‌نظر می‌رسد پایان لیگ به تیر یا حتی اواخر مرداد کشیده خواهد شد. در واقع لیگ برتر ایران یک سال طول می‌کشد و از این حیث، رکورد تازه‌ای را جابه‌جا می‌کند. این اتفاق برای فصل نقل‌وانتقالات و شروع فصل بعدی نیز دردسر ایجاد خواهد کرد. در حقیقت این تعطیلی، به‌صورت دومینووار اثرات منفی زیادی در فوتبال ایران خواهد داشت.
